Τα ελληνικά νησιά είναι μοναδικά,αξιοζήλευτα και έχουν μπει για τα καλά στο μάτι όσων στην ελληνική κρίση -που σε πολύ μεγάλο βαθμό προκάλεσαν- βλέπουν ευκαιρίες …αγορών. Ακόμη και νησιών! Ξεκίνησε ως κακόγουστο αστείο.Έτσι θέλαμε να το αντιμετωπίζουμε στην αρχή της κρίσης,όταν διάφοροι “βόρειοι” έβγαιναν εδώ κι εκεί και έκαναν δηλώσεις περί “πώλησης ελληνικών νησιών” για να “ξεχρεώσουμε”.
Πολύ γρήγορα έγινε σαφές ότι δεν επρόκειτο …για πλάκα.Αντιθέτως! Και παρά τις αντιδράσεις και την πραγματική απέχθεια που προκαλούν τέτοιου είδους απόψεις ,διαπιστώνουμε ότι τέτοιου είδους προτάσεις έρχονται και επανέρχονται έχοντας πια και…επιστημονικό-οικονομικό και ιστορικό …υπόβαθρο! Δεν έχουν ιερό και όσιο.
Εντοπίσαμε ένα σχετικό άρθρο στο Foreign Policy το οποίο υπογράφει ο καθηγητής Τζόζεφ Μπλόχερ. Το αναδημοσιεύουμε για να δείτε με ποιο τρόπο κάποιοι στο εξωτερικό αντιμετωπίζουν την ελληνική τραγωδία:
“Μια φορά κι ένα καιρό, ηγεμόνες αγόραζαν κυρίαρχο έδαφος. Το πιο εύκολο παράδειγμα αυτης της λογικής ειναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς η γεωγραφία τους δεν οφείλεται μόνο στην στρατιωτική κατάκτηση αλλά είναι και λόγω της τολμηρής διαπραγμάτευσης ακίνητων περιουσιών, μέρος κυρίως της συνθήκης Ανταμς Ονις, της λεγόμενης Αγοράς της Λουισιάνας και της Αγοράς της Αλάσκας. Μερικές φορές τέτοιου τύπου πωλήσεις ήταν συνδεδεμένες με στρατιωτική δράση όπως με την συνθήκη της Γουδαλούπης Χιντάλγκο, η οποία έφερε τέλος στον πόλεμο ανάμεσα στην Αμερική και το Μεξικό μετέφερε την Μεξικάνικη Εκχώρηση και δέσμευσε τις Ηνωμένες Πολιτείες να πληρώσει το Μεξικό 15 εκ δολλάρια.
Κάπου στην πορεία η αγορά εδάφους φαίνεται να έχει στερέψει. Ιδιαίτερα στην εγχώρια αγορά, τα σύνορα – κυρίαρχο έδαφος, και όχι ακίνητα – φαίνεται να μην είναι προς πώληση. Γιατί αυτο όμως;
Σήμερα το πιο κοντινό πράγμα στην αγοραπωλησία εδάφους είναι συμφωνίες όπως η αγορά 800,000 στρεμμάτων της Αργεντινής απο την Κινέζικη Heilongjiang Nongken Beidahuang, για την καλλιέργεια φυτών που προορίζονται για εξαγωγή πρός την Κίνα. Ή η μίσθωση 3.2 εκατομμυρίων στρεμμάτων γεωργικής γής στην Μαδαγασκάρη απο την Daewoo της Νότιας Κορέας. Βασικά το μισό νησί! Δεν είναι ακρίβως όπως η Αγορά της Λουιζιάνας, και δεν έχουν δημιουργηθεί καινούργια σύνορα, όμως αυτές οι συμφωνίες θέτουν αμφιλεγόμενα ζητήματα σχετικά με την εθνική κυριαρχία χωρών υποδοχής.
Υπάρχουν όμως ενδείξεις οτι η αγορά εδάφους επανέρχεται. Όπως σημειώνει ο Μπλόχερ μερικοί έχουν προτείνει την πώληση μερικών Ελληνικών νησιών, για να μπορέσει η Ελλάδα να εξοφλήσει τα χρέη της.
Είναι επίσης δελεαστικό να αναρωτηθεί κανείς αν υπάρχουν οικονομικές λύσεις σε τρέχουσα προβλήματα εδαφικών διαφορών. Υπάρχει δηλαδή καποιο σενάριο όπου η Κίνα μπορεί να αγοράσει τα Σπρατλύς απο τις Φιλιππίνες και ποια θα ήταν μια καλή τιμή;”
onalert.gr
