επιµένουν στον ιδιαίτερο συµβολισµό του έργου, τονίζοντας πως το κράτος δεν πρόκειται να επιβαρυνθεί ούτε µε ένα ευρώ. Για το ζεύγος Ιωάννη και Αικατερίνης Αναγνωστοπούλου το «Τάµα του Εθνους» και η ανέγερση ενός µεγαλοπρεπούς ναού που παρόµοιός του δεν θα υπάρχει στην Ελλάδα είναι σκοπός ζωής από το 2006, οπότε και ίδρυσαν το οµώνυµο σωµατείο και ήρθαν πρώτη φορά σε επαφή µε την Εκκλησία της Ελλάδος και τον µακαριστό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, που είχε δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. «Ηταν πολύ ενθουσιασµένος µε την πρότασή µας. Πίστευε πως έπρεπε οι Ελληνες να εκπληρώσουν το τάµα των αγωνιστών του 1821. Μια µέρα µπήκαµε στο αυτοκίνητό του και επισκεφθήκαµε κάποια από τα οικόπεδα ιδιοκτησίας µου και του πρότεινα να ανεγερθεί ο ναός», τόνισε στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Αναγνωστόπουλος, δηλώνοντας ικανοποιηµένος για την πρόσφατη απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος να εκπληρώσει το «Τάµα».
Στην ερώτηση για το αν η ανέγερση ενός τέτοιου ναού αποτελεί πρόκληση σε καιρούς κρίσης, ο κ. Αναγνωστόπουλος είναι κατηγορηµατικός: «Δεν µιλάµε για µία ακόµη εκκλησία, αλλά για έναν µεγαλοπρεπή ναό-ορόσηµο, που θα σηµατοδοτεί τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση της Ελλάδας και για τον οποίο δεν πρόκειται να ζητήσουµε ούτε 1 ευρώ από τα κρατικά ταµεία».
Σήµερα, η περιουσία του ζεύγους Αναγνωστόπουλου ξεπερνάει τα 15 εκατ. ευρώ. Πρόσφατα από την πώληση ενός «φιλέτου» στο κέντρο της Αθήνας εξασφαλίστηκαν τα πρώτα 3,5 εκατ. ευρώ, τα οποία θα διατεθούν προκειµένου οι µπουλντόζες να πιάσουν δουλειά. Αν και επιθυµία των δωρητών είναι ο ναός να ανεγερθεί στο Αττικό Αλσος, προκειµένου να είναι ορατός από παντού, η τελική απόφαση ανήκει στην Εκκλησία αλλά και στο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευµάτων.
Εκτός από τον µεγαλοπρεπή ναό, το «Τάµα του Εθνους» θα περιλαµβάνει και µεγάλο Συνοδικό Πνευµατικό Κέντρο Βυζαντινής Παράδοσης και αίθουσες πολλαπλών χρήσεων. Το αµέσως επόµενο διάστηµα αναµένεται να συσταθεί ειδική επιτροπή από την Εκκλησία της Ελλάδος, που θα καθορίσει τα επόµενα βήµατα προς την εκπλήρωση του «Τάµατος».
«Θέλουµε µια σύγχρονη Αγια-Σοφιά, που θα ενώσει όλους τους Ελληνες, εντός και εκτός συνόρων. Εµείς θα προσφέρουµε την περιουσία µας για να λάβει σάρκα και οστά, αλλά είµαστε σίγουροι πως θα βρεθούν Ελληνες και φιλέλληνες που θα αγκαλιάσουν την προσπάθεια, εφόσον διαπιστώσουν πως οι διαδικασίες που ακολουθούνται θα είναι απολύτως διαφανείς», επεσήµανε ο κ. Αναγνωστόπουλος.
Αλλεργία στο lifestyle
Με καταγωγή από την Αροανία Καλαβρύτων, ο κ. Αναγνωστόπουλος, σε ηλικία 12 ετών, βρέθηκε µε τη φτωχή οικογένειά του στην Αθήνα. Τα χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα, αφού αναγκαζόταν να δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ, κουβαλώντας µε τα χέρια 50 κιλά συσκευασίες από φάρµακα και εφοδιάζοντας 350 φαρµακεία στην Αθήνα και τον Πειραιά µε τα πόδια. «Από τότε φοράω µόνιµα το ζωνάρι στη µέση µου. Εργαζόµουν µέχρι να χτυπήσει το κουδούνι στο νυχτερινό σχολείο που φοιτούσα και µετά συνέχιζα και εφοδίαζα τα διανυκτερεύοντα φαρµακεία», λέει στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Αναγνωστόπουλος, που παρά τα 78 του χρόνια εξακολουθεί να εργάζεται το ίδιο σκληρά, αυτή τη φορά για την εκπλήρωση του «Τάµατος» και όχι µόνο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, βρέθηκε στη Βόνη για κοινωνικές και οικονοµικές σπουδές. Αρχικά εργάστηκε στην ελληνική πρεσβεία, όπου «ξεσκόνιζε» φακέλους εγκληµατιών πολέµου στο γερµανικό υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλά τελικά τον κέρδισε το εµπόριο, αναπτύσσοντας πλούσια επιχειρηµατική δραστηριότητα, µε τροµερή εξέλιξη τις επόµενες δεκαετίες κυρίως στον κλωστοϋφαντουργικό τοµέα αλλά και την αντιπροσώπευση ελληνικών προϊόντων στην τότε Δυτική Γερµανία. Συνολικά 50 χρόνια θα ζήσει εκτός Ελλάδος, έχοντας στην κατοχή του πολλά εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας, από τα οποία σήµερα λειτουργούν µόνο τρία. Γρήγορα κατάφερε να συµπεριληφθεί στη λίστα των πλέον πετυχηµένων οµογενών στη χώρα, ενώ στις επιχειρήσεις του εργάζονταν δεκάδες Ελληνες κατά τα δύσκολα χρόνια της µετανάστευσης.
Με τη σύζυγο του Αικατερίνη, καθηγήτρια Βιολογίας µε καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, γνωρίστηκαν στα µέσα της δεκαετίας του 1970 και ήδη συµπληρώνουν 35 χρόνια έγγαµου βίου. Αδυναµία της κυρίας Αναγνωστοπούλου είναι η καλλιέργεια βοτάνων, αλλά και η συλλογή σπάνιων απολιθωµάτων.
Τα γεγονότα της Γιουγκοσλαβίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ήταν το πρώτο ερέθισµα για το ζεύγος Αναγνωστόπουλου να ασχοληθεί µε το φιλανθρωπικό έργο, συγκεντρώνοντας ανθρωπιστική βοήθεια για τους Σέρβους, µε αποτέλεσµα να τιµηθεί µε το ύψιστο παράσηµο της Σερβικής Εκκλησίας. Η πρώην Γιουγκοσλαβία ήταν µόνο η αρχή. Ακολούθησαν αποστολές σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και στήριξη οµογενών από τα Σκόπια έως τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.
Τα τελευταία οκτώ χρόνια το ζεύγος Αναγνωστοπούλου ζει σε µια µονοκατοικία στο Ψυχικό, όπου παλαιότερα στεγαζόταν η πρεσβεία του Μαρόκου. Στο ισόγειο στεγάζονται τα γραφεία του Ιδρύµατος Προασπίσεως Ηθικών και Πνευµατικών Αξιών, το σωµατείο «Φίλοι του Τάµατος» και ο Διορθόδοξος Σύνδεσµος «Απόστολος Παύλος». Ιδρυµα και σωµατεία αναπτύσσουν πλούσια φιλανθρωπική δράση µε αποστολές φαρµάκων, ρούχων και τροφίµων εντός και εκτός Ελλάδος. Μια επίσκεψη στα υπόγεια της µονοκατοικίας και στις αποθήκες όπου φυλάσσεται η ανθρωπιστική βοήθεια µαρτυρά το σηµαντικό έργο που επιτελείται µε πλήρη σχολαστικότητα και διαφάνεια.
«Με τη σύζυγό µου πιστεύουµε πως οι άνθρωποι πρέπει να φεύγουν από τον µάταιο τούτο κόσµο φτωχότεροι απ’ ό,τι ήρθαν. Για τον λόγο αυτό αποφασίσαµε να αφιερωθούµε στον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη. Οχι µόνο διαθέτοντας την περιουσία µας, αλλά και τον χρόνο µας», λέει ο κ. Αναγνωστόπουλος, που για τον ίδιο το «lifestyle» είναι άγνωστος όρος. Ο ίδιος, αντί για καλοκαιρινές διακοπές και χαλάρωµα, προτιµάει να διαθέσει τον χρόνο του προκειµένου να βρει επιπλέον υποστηρικτές για το εγχείρηµα του «Τάµατος».
Εγκαίνια το 2021
Με χρονικό ορίζοντα το 2021 και τη συµπλήρωση των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, που οδήγησε στην απελευθέρωση από τους Τούρκους, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφάσισε την εκπλήρωση του «Τάµατος του Εθνους» ύστερα από απαίτηση πολλών µητροπολιτών, που ευθέως ζήτησαν από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο ότι έφτασε η ώρα οι σύγχρονοι Ελληνες να υλοποιήσουν «την υπόσχεση προς τον Θεό» που είχε δώσει το 1829 η Δ’ Εθνοσυνέλευση να ανεγερθεί ένας µεγαλοπρεπής ναός, εφόσον η Ελλάδα αποκτούσε την ανεξαρτησία της. Απόφαση που είχε επικυρωθεί από τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά έως σήµερα έµενε στα χαρτιά.
«Δεν λέγω ότι είναι εύκολη η εκπλήρωση αυτού του τάµατος των γενναίων αγωνιστών του έθνους µας, οι οποίοι ‘‘διά του Χριστού την πίστιν την αγίαν και της πατρίδος την ελευθερίαν’’ έδωσαν ό,τι πολύτιµο διέθεταν και µάλιστα τη ζωή τους, και ιδιαιτέρως στην εποχή της οικονοµικής ύφεσης, που η πείνα πλησίασε πολλές οικογένειες και η ανέχεια είναι πλέον εξόφθαλµη, γιατί περιφέρεται σε κάθε δρόµο πόλης ή χωριού. Δεν µπορώ, όµως, να δικαιολογήσω την Εκκλησία της Ελλάδος και την Πολιτεία, γιατί µέχρι σήµερα δεν έδειξαν ενδιαφέρον για ένα τόσο σπουδαίο κεφαλαιώδους σηµασίας θέµα που µας εκθέτει παγκοσµίως, που µας προσβάλλει διεθνώς και µας ζηµιώνει ως ορθοδόξους, ενώ δηµιουργεί και θέµα συνείδησης στον κάθε Ελληνα πολίτη», αναφέρει σε επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο ο µητροπολίτης Σπάρτης Ευστάθιος, από τους πλέον φανατικούς ιεράρχες που στηρίζουν το εγχείρηµα του «Τάµατος».
Η Εκκλησία της Ελλάδος επισηµαίνει πως όλες σχεδόν οι ορθόδοξες εκκλησίες, παρά τις δύσκολες οικονοµικές συγκυρίες, προχώρησαν στην ανέγερση καθεδρικών ναών-ορόσηµων για τις πρωτεύουσες των χωρών. Εξάλλου τονίζεται πως το εγχείρηµα θα υλοποιηθεί µε δωρεές και δεν θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισµό.
Πού πήγαν τα χρήµατα;
Στη διάρκεια της δικτατορίας υπήρξε η πρώτη προσπάθεια για την εκπλήρωση του «Τάµατος του Εθνους» µε πρωτοστάτη τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Το 1969 ο τότε αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος ανακοίνωσε ως τοποθεσία ανοικοδόµησης του ναού τα Τουρκοβούνια. Στο Ειδικό Ταµείο συγκεντρώθηκαν, σύµφωνα µε εκτιµήσεις, περίπου 453 εκατ. δραχµές. Τεράστιο ποσό για την εποχή εκείνη, το οποίο όµως ουδείς γνωρίζει τι απέγινε. Μόνο το κράτος από τον προϋπολογισµό είχε διαθέσει 15,5 εκατ. δραχµές, ενώ 180 εκατ. είχαν προέλθει από δωρεές, 10 εκατ. από τράπεζες και τα υπόλοιπα από τον οβολό των πιστών στις εκκλησίες.
«Οταν συναντηθήκαµε µε τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο, µου έθεσε το ερώτηµα τι απέγιναν τα χρήµατα εκείνα. Εγώ σαφώς και δεν µπορώ να γνωρίζω τους επιτήδειους που ‘‘τα έφαγαν’’. Πρέπει όµως να γίνει µια έρευνα, για να γνωρίζει ο ελληνικός λαός την τύχη αυτών των χρηµάτων που συγκεντρώθηκαν για έναν ιερό σκοπό», επεσήµανε ο κ. Αναγνωστόπουλος.
